Er zijn drie grote schuren met rijen van oude en verroeste kooien met natte concrete bodems, waar beren van alle vormen en maten inzitten. De eerste beer is reusachtig, heeft wat overgewicht en mist één van haar voorpoten, normaal gesproken is dat een teken dat de beer gevangen is genomen door een strik/klem in het wild. Als het berenteam langs de kooien loopt, wordt het al snel duidelijk dat er meer beren gestrikt zijn in het wild. Het team van AAf arriveerde om 8:00 uur op de boerderij.

De ingang was een goed onderhouden tuin, dit gaf een bedrieglijk beeld, want achter de tuin zaten de beren in de schuren waar zij jaren in hebben opgesloten gezeten voor het aftappen voor hun gal. Er zitten in totaal 54 beren hier op een rij naast elkaar, sommige zijn onrustig en boos, en anderen lijkn het hebben opgegeven.

De beren die gekozen zijn voor overgave zijn Dhr. Nguynen’s aandeel van de grotere beerboerderij industrie van Nguyen en terwijl zijn bedoeling is zijn partners te overtuigen om hun beren ook op te geven, zullen enkel deze 14 deze beren deze boerderij vandaag verlaten. De redding is met droefheid bedolven voor de beren die achter worden gelaten.

Kirsty zegt bedroefd, ” Het is echt hard om in de ogen van de beren te kijken en te weten dat wij hen achter zullen laten. Wij hopen dat zij niet voor altijd in die kooien zullen blijven”.