Wat u moet weten over de redding van de laatste 17 gal beren in Quang Ninh
Wij informeerden u al eerder over de geslaagde reddingsactie (Halong 2 Home) van 13 galberen, die onze kollega’s hebben weten te bevrijden vanuit hun gevangenschap in de Vietnamese provincie Quang Ninh. Maar er moesten ook 17 beren helaas achterblijven. U leest hier hoe het verder ging.
De beslissing van de premier:
In maart van dit jaar kwam er van het bureau van de premier de mededeling dat elke gevangen galbeer in de Provincie Quang Ninh moest worden overgebracht naar het Animals Asia`s reservaat, op een paar uur rijafstand. Die aankondiging was het resultaat van Animals Asia`s campagne Red de Beren van Halong Bay , die gesteund werd door meer dan 100.000 mensen uit de hele wereld.
De eerste reddingsacties beginnen
Dank zij de onlangs gevoerde bevrijdingsacties (Halong 2 Home), nl. de redding van Song Sot en de berenredding over zee, zijn sinds maart 16 beren gered uit de berengal-industrie in die regio. Zij zijn de gelukkigen, waarvan de bevrijding door de plaatselijke autoriteiten werd toegestaan. De Vietnamese regering stelde deze boeren namelijk voor de keuze: 1. Of de beren zonder protest af te staan, in ruil voor een geldelijke beloning, of 2. Als de tijd om op dit aanbod in te gaan, verlopen zou zijn, te accepteren dat de beren zouden worden meegenomen, zonder beloning voor de boeren. Toch moesten 17 beren op 11 boerderijen hierdoor achterblijven, omdat hun eigenaars geweigerd hadden deze voor het onmiddellijke transport over te dragen.
Wat is de oorzaak van deze vertraging?
Deze boeren vormen eigenlijk de harde kern, die weigert erin te berusten dat de berengal-industrie op haar eind loopt. Het is nog niet duidelijk welke stappen de autoriteiten gaan nemen. Zij geven te kennen dat hun initiatief om een beloning in het vooruitzicht te stellen hun enige (laatste) poging is om de boeren over te halen de dieren vrijwillig af te staan. Aan de andere kant willen de autoriteiten beslist elke confrontatie, geweld of sociale onrust vermijden. Het komt erop neer dat het eind van de berengal-industrie nog niet definitief aan de orde is. Deze situatie heeft zich nog niet eerder voorgedaan en iedere boer heeft zijn eigen beweegredenen om zich vast te klampen aan de toestand zoals die was in het verleden. Sommige boeren hebben in de berengal-industrie geinvesteerd en zien geen mogelijkheid tot het verwerven van een ander inkomen, in geval hun huidige werkzaamheden zouden moeten stoppen. Anderen hebben het door het gebruik van de beren tot een niet geringe mate van welstand gebracht en moeten er niet aan denken dat hun kapitaal zou slinken als ze hun geld-objecten laten weghalen. Verder zijn er ook die beren houden als status-symbool, als hobby of als hun persoonlijke extraatje. Deze eigenaren zijn allemaal op hun manier in goede doen en hebben belangrijke contacten, zowel in zakelijke als in politieke kringen.
Wat gaat er verder gebeuren?
Er is ons verteld, dat de plaatselijke autoriteiten nog steeds met de eigenaren van de overblijvende beren onderhandelen over het vervoer. Daar wij echter niet aan de onderhandelingen deel nemen is het voor ons onmogelijk er achter te komen in hoeverre de partijen tot elkaar zijn gekomen. De autoriteiten van Quang Ninh zijn geregeld in contact geweest met Animals Asia en hebben naar voren gebracht dat ze een aantal machtsmiddelen tot hun beschikking hebben om politieke druk op de boeren uit te oefenen. Wat we nu weten is, dat de plaatselijke regering van plan is alle districtshoofden in de provincie opdracht te geven alle nodige maatregelen te nemen om de boeren in hun gebied te dwingen hun boerderijen te sluiten. Zo`n dwang kan in allerlei vormen worden opgelegd, maar zou in de eerste plaats gepaard moeten gaan met onderzoek naar de manier waarop elke boer zijn zaken behartigt en naar eventuele onregelmatigheden, alsmede naar het verloop van hun zakelijke en persoonlijke gedragingen tot nu toe. Bij dit alles zullen waarschijnlijk de welvarende zakenlieden zich zeer ongemakkelijk gaan voelen.
